Umów się na terapię online lub w gabinecie

Relacja z pracy w hipnozie Katarzyna L

Kiedy pierwszy raz spotkałam się z hipnozą znajdowałam w bardzo z ciężkiej dla siebie sytuacji. Ledwo radziłam sobie z życiem, byłam kłębkiem nerwów, nie mogłam spać, niemogłam jeść, lub przeciwnie, obżerałam się do nieprzytomności, nie mogłam pracować.

Nie miałam chwili spokoju, z ledwością ukrywałam swój stan przed bliskimi – bo niby jak miałam wyjaśnić takie całkowite rozstrojenie.

W trans hipnotyczny weszłam z łatwością. Terapeuta zamiast uspokajać mnie i „naprawiać” moje irracjonalne lęki przekonania i problemy, po prostu pomógł mi się zrelaksować.

Oddychałam coraz głębiej, podążałam świadomością za głosem terapeuty. Nie podejrzewałam nawet, że będąc w takim stawnie uda mi się rozluźnić. Musiałam włożyć w to trochę chęci, ale dało radę.

Stan rozluźnienia pogłębiał się coraz bardziej, aż relaks przeszedł w jakiś przyjemny stan (teraz wiem, że to trans) – nawet nie wiedziałam kiedy. Ogarniał mnie spokój. Coraz większy i trwalszy w miarę upływu czasu.

W transie mogłam się odprężyć, oraz zejść do stanów świadomości nie ogarniętych paniką i nerwicą, która wówczas mi towarzyszyła. Oprócz natychmiastowej ulgi i odprężenia przyniosło też głębsze i długofalowe skutki.

Po kilku sesjach zaczęłam lepiej radzić sobie na co dzień. W czasie hipnozy mogłam spotkać się ze sobą w bezpieczny sposób, dojść do źródeł moich problemów. Mogłam poznawać siebie jakby od drugiej strony. Bardzo przyspieszyło to moją pracę.

Praca w transie hipnotycznym to czasem droga na skróty w psychoterapii. Po pewnym czasie sama zaczęłam czuć kiedy dotykam spraw które łatwiej i sprawniej będzie rozpracować w hipnozie.

Przekazuję te pomysły terapeucie i razem ustalamy sposób działania. Ja wiem gdzie chcę dojść – on wie jak pomóc mi tam dotrzeć.

Co do różnych wątpliwości i mitów wokół hipnozy to osobiście nigdy nie poczułam najmniejszego dyskomfortu w trakcie hipnozy. Jest to stan bardzo głębokiego kontaktu ze sobą, w którym nie zrobiłam nigdy nic ponad to co chciałam.

W transie dużo łatwiej jest mi pójść za swoją wolą niż normalnym życiu - na co dzień jestem dość uległa.

Z rozbawieniem myślę, że moje pierwsze stanowcze „ nie” w życiu codziennym wzięły się z moich „ nie”, z których zdałam sobie sprawę podczas transów.

Podsumowując dla mnie hipnoza jest to zdobywanie wiedzy o sobie i wypracowywania zmiany poprzez pogrążenie się w odmiennym stanie umysłu.

Jest to trochę jak medytacja nad swoim wnętrzem, relacja ja-ja. Odkąd poznałam tą metodę pracy nad sobą nie wyobrażam sobie terapii bez niej.

K.L.