Sangwinik, choleryk, flegmatyk czy melancholik?

Każdy z nas jest indywidualnością. Mamy różne doświadczenia, wrodzone cechy osobowości oraz wyuczone schematy działania. Mimo wszystko badacze od wielu lat starają się wyodrębnić rodzaje temperamentu, do których można byłoby przyporządkować większość, a nawet wszystkich ludzi. Najbardziej popularną klasyfikacją od dawna pozostaje podział na sangwinika, choleryka, flegmatyka i melancholika. Którym z nich jesteś?

 

Temperament jest właściwością wrodzoną. Mianem tym określamy zespół cech osobowości, które są zdeterminowane genetycznie i ujawniają się już podczas pierwszego roku życia. W dzieciństwie w zasadzie całą naszą osobowość warunkuje temperament – inne cechy i skłonności nabywane są dopiero z czasem i w dużej mierze wynikają z doświadczenia. Już w przypadku niemowląt możemy zaobserwować różnice pod względem sposobu wyrażania emocji oraz poziomie aktywności. Z dorosłymi jest bardzo podobnie: jedni są porywczy i nieustannie zestresowani, a inni rozluźnieni i spokojni. Jedni realizują się w sposób aktywny i wypoczywają w otoczeniu innych ludzi, a drudzy wolą spędzać czas w samotności i preferują spokojniejsze rozrywki.

Najbardziej popularnym podziałem dotyczącym typów temperamentu jest klasyfikacja Hipokratesa-Galena. Hipokrates uznawany jest za ojca medycyny. Jako grecki lekarz działający w V w. p.n.e. wysnuł teorię, według której ludzkie ciało produkuje cztery podstawowe rodzaje płynów: krew (gr. saguis), śluz (flegma), żółć (chole) oraz czarną żółć (malanos – czarny). Następnie założył, że charakter człowieka zależy od płynu, który dominuje w jego organizmie. Natomiast Galen (rzymski lekarz żyjący w II w. n.e.) rozwinął tę teorię, twierdząc, iż temperament człowieka wpływa na jego predyspozycje do określonych chorób. Choć dziś sprowadzanie osobowości do płynów ustrojowych może się wydawać zabawne i archaiczne, zaproponowane przez badaczy typy temperamentu wciąż uważane są za bardzo trafne i aktualne.

Sangwinik jest osobą pogodną, wesołą, optymistyczną i towarzyską. Jest otwarty, wrażliwy na potrzeby innych i łatwo nawiązuje z nimi kontakt. Jego przeżycia i emocje mają dużą siłę, jednak są krótkotrwałe: w trudnych sytuacjach jest bardzo smutny, ale szybko mu „przechodzi”. Czasami zdarza mu się nadmiernie zaznaczać swoje uczucia, co u innych może wywołać wrażenie, jakby były one znacznie intensywniejsze. Charakteryzuje się słomianym zapałem, co oznacza, że bardzo chętnie i łatwo angażuje się w określone czynności i zainteresowania, ale równie szybko je porzuca. Jest lubiany, ale nie należy do osób godnych zaufania – bywa zbyt niestały i nie grzeszy wytrwałością. Jego największą słabością jest więc brak systematyczności, a w efekcie trudności w dążeniu do długoterminowych celów.

Choleryk zaś znany jest z porywczości, gwałtowności i dominującego usposobienia. Można powiedzieć, że jest człowiekiem czynu: potrafi być bardzo nastawiony na osiągnięcie założonego sobie celu, jest przedsiębiorczy i ma talent organizacyjny. W dodatku jest osobą niezależną, pewną siebie i potrafi panować nad sytuacją. W kontaktach z innymi jest bardzo dominujący, chce mieć wpływ na ich zachowanie. Niestety, bywa porywczy, krytyczny, manipulujący i niecierpliwy. Łatwo się złości, jest impulsywny, narzuca innym swoją wolę i brakuje mu cierpliwości.

 Melancholik jest bardzo wrażliwą, delikatną i zamkniętą w sobie osobą. Bardzo istotną rolę w jego życiu grają uczucia. Życie traktuje poważnie i zadaniowo, co przekłada się na fakt, że jest drobiazgowy, wytrwały i dokładny. W jego działaniu panuje ład i porządek. Niestety, nie wierzy w siebie i ma poczucie niższości. Każde niepowodzenie tłumaczy własnymi słabościami, w związku z czym charakteryzuje się bardzo niska odpornością na stres. Jedną z najbardziej widocznych cech melancholika jest jego przewrażliwienie i zmienne nastroje. Ma dużą skłonność do analizowania i rozpamiętywania różnych sytuacji. Jest również pesymistą, nieustannie przygotowanym na najbardziej czarne scenariusze. Mimo że jest osobą emocjonalną, nie lubi uzewnętrzniać własnych uczuć. Jest zamknięty w sobie, trzyma innych na dystans i doświadcza trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych. Jednak kiedy już pozwoli komuś na zbliżenie się do siebie, jest lojalny, wierny i bardzo przywiązany do bliskich.

 

Flegmatyka zaś poznamy przede wszystkim po tym, że jest powolny, bierny, opanowany i powściągliwy. Otoczeniu jawi się jako osoba bardzo opanowana i zrównoważona. Trzyma innych na dystans, nie ujawniając swoich emocji i nie mając zdolności do rozpoznawania nastrojów innych ludzi oraz wczuwania się w ich położenie. Jest osobą zadowolona z życia, nie ma dużych wymagań i koncentruje się przede wszystkim na teraźniejszości. Jest niezwykle tolerancyjny i spokojny, nie zraża się łatwo i jest nastawiony na realizację założonych celów. Źle znosi zmiany i nowe sytuacje. Jednocześnie niewiele rzeczy go interesuje, rzadko okazuje zapał, jest dość leniwy, zdarza mu się przekroczyć cienką linię pomiędzy obojętnością a apatią.